Overdenking

December 2025

Lezen: 2 Korintiërs 5:14-21

De adventstijd staat voor de deur. Als je langs de scholen fietst, dan zie je de eerste werkjes voor het raam. Misschien komen van achter het schot de eerste kerstspullen tevoorschijn.

Het feest kennen we – genieten of doorbijten – afhankelijk van je eigen omstandigheden. Eén ding is zeker: het is altijd ook zo weer voorbij.. En je zou niet de enige zijn, die in januari de balans opmaakt – en zonder meer aan het Kind van Bethlehem te denken – plannen maakt voor 2026.

Misschien zelfs wel in de kerk geweest of op een andere manier over het Kind Jezus gehoord en zelfs ook wel geloofd dat Hij echt geboren is, maar op de één of andere manier verandert het niets in je leven..

Gek genoeg was dat voor Paulus – die dit stukje schreef – ook lange tijd zo. Hij noemt dat ‘Christus naar het vlees kennen’ (2 Kor. 5:16). Een apart idee dat Paulus in de studieboeken zat in Jeruzalem, terwijl de Here Jezus op dat moment in het hele land rondtrok. Mensen toesprak, mensen genas en zelfs meerdere keren iemand opwekte uit de dood.

Paulus hoefde niet te geloven dat de Here Jezus echt bestond – hij kon het met zijn ogen zien. Hij was erbij toen Stefanus – één van de volgelingen van de Here Jezus – er zonder moeilijke woorden over vertelde. Wat er was gebeurd in Jeruzalem in het weekend dat de Here Jezus – dat Kind van Bethlehem – gevangen werd genomen, gemarteld werd, is gestorven en is opgewekt uit de dood.

Als de groep Joodse leiders zo kwaad wordt op Stefanus dat ze hem stenigen – staat er dat Paulus er bij was en op de jassen paste. (Hand. 7:58) En dat niet alleen – hij was het er zelfs erg mee eens – zo erg dat hij de volgelingen van de Here Jezus zelf ook gaat vervolgen.. (Hand. 8:1 en 3)

Hij kende de Here Jezus dus – hij had over Hem gehoord, maar tegelijk had geen idee Wie Hij was..

Je kunt de Here Jezus ‘naar het vlees kennen’ – over Hem gehoord hebben, maar in Hem niet meer zien als een Mens, zoals ieder ander.

Bij Paulus kwam daar abrupt een einde aan toen hij onderweg naar Damascus ineens oog in oog stond met de levende Here Jezus Christus. Paulus dacht dat Hij gestorven was. Hij geloofde er niets van dat Hij was opgestaan uit de dood. Hij dacht nog, zoals hij altijd had gedacht en vond het onmogelijk totdat hij het met eigen ogen zag en met zijn eigen oren Zijn stem hoorde. (Hand. 9)

Hij bekeerde zich – hij gaf zich over aan deze Jezus Christus – en hij moest toegeven dat hij het helemaal verkeerd had ingeschat. Een heftig moment, dat alles op z’n kop zette. En tegelijk – uit alles maak je op – dat het voor Paulus een bevrijdend en blij moment was. Hij wordt gedoopt en ontvangt de Heilige Geest.

Ineens ontdekt Paulus dat het waar is. Deze Jezus – waar Stefanus het over had – is echt opgestaan uit de dood en naar Zijn Vader in de hemel gegaan. Dat maakt alles anders.. Zoals een lied zegt:

‘Alles schijnt voor mijn gezicht
in een veel volmaakter licht;
’t is, of ’t al veranderd is,
vreugd zowel als droefenis..’

Geen wonder.. Als blijkt dat er Iemand is – de Zoon van God – Die naar deze wereld is gekomen uit liefde om Zijn leven te geven als zoenoffer tussen God en jou terwijl jij daar niets voor hebt gedaan.

Paulus was altijd zo druk met zichzelf en nu ontdekt hij dat het helemaal niet om hem gaat. Als er iemand was die het bij God verknalt had, dan was hij het wel.. en toch ontdekt hij dat deze Jezus Christus van hem houdt!

Paulus zegt het ergens anders: ‘Toen ik nog een vijand was van God – heeft God Zich met mij verzoend door de dood van Zijn Zoon!’ (Rom. 5:10) En Hij ontdekte: daar kun je niets voor doen – Híj deed het – het was uit God.

Hij stierf voor u, voor mij – Hij nagelde de bewijslast, die tegen ons getuigde aan het kruis en Hij droeg onze zonden en heeft zo de satan alle wapens uit handen geslagen. (Kol. 2,14-15) Hij overwon de dood toen Hij de angel van de dood – de zonde en de wet als de kracht van de zonde – overwon (1 Kor. 15,56-57). Zonder dat we er om gevraagd hadden.. Zo lief had God de wereld..

‘Hulp’loos Kind, heilig Kind,
dat zo trouw zondaars mint!
Ook voor mij hebt G’ Uw rijkdom ontzegd,
werd G’ op stro en in doeken gelegd.
Leer m’ U danken daarvoor.’

Paulus kan z’n mond er niet over houden: ‘Laat je dus met God verzoenen’– als je dat nog niet hebt gedaan – neem het aan, zoals Paulus het deed.

En in die ontmoeting met de Here Jezus – vol van de Heilige Geest – werd Paulus vernieuwd! Hij zag, hij dacht heel anders.. Hij ontdekte dat Jezus Christus – niet dood is gebleven, maar leeft! En als God Hem inderdaad heeft opgewekt, dan moet Hij de Zoon van God zijn! Dan is Zijn offer aanvaard, genoeg!

Niet alleen een gevoel, maar een ontdekking. De wereld – zoals je die kende – blijkt ineens veranderd.

Paulus vond het maar niks, maar nu – nu kan hij niet anders. De liefde van de Here Jezus dringt hem. In het Grieks gebruikt hij een woord dat aangeeft dat de liefde van Christus hem helemaal in de greep heeft. Mooi hè?

Paulus wil je wel persoonlijk toeroepen: het is echt waar! En dat niet alleen, ook heel persoonlijk. Als je je daaraan durft over te geven – door het gelovig aan te nemen – in geloof met Hem verbonden bent – dan ben je met Hem gestorven, met Hem begraven. Als je gestorven bent, dan hebben de zonde en dood geen macht meer over je. Dood voor de zonde, dood voor de dood en mag je met Hem opstaan in een nieuw leven!

Dat is het grote verschil met de box met kerstspullen. Niet weer achter een schot, maar voor eens en voor altijd veranderd: ‘een nieuwe schepping! Het oude is voorbij, zie, alles is nieuw geworden.’ (2 Kor. 5,17)

De Heilige Geest wil je denken elke dag vernieuwen zodat je met Gods ogen kunt kijken – kunt zien – hoe alles anders is geworden sinds de Here Jezus opstond uit de dood.

Hij geeft Zijn Heilige Geest als Onderpand – als bewijs – dat je net als de Here Jezus – zult leven – zelfs als je nu nog moet sterven. De Geest, Die je voor 2026 wil laten zien hoe je voor Hem kunt leven. Geen statische godsdienst, zoals Paulus het kende, maar relatie met God Zelf. Zijn Woord en Zijn liefde, die je dringen om niet meer op jezelf, op de buitenkant gericht te zijn. Maar de mensen om je heen te zien, zoals God ze ziet. Mensen, die ook geroepen worden tot dat volle leven verzoend met God! (Joh. 10:10) Wat je mag betekenen voor Hem en voor de mensen om je heen – totdat Hij komt!

Durf je daar op te bouwen? Zoals lied 173 het verwoordt:

O blijde dag, o zaal’ge stond,
toen ’k Jezus als mijn Heiland vond.
Om Zijn genade, mij geschied,
juicht steeds mijn ziel in dankbaar lied.

Blijde dag, zaal’ge stond,
toen ’k Jezus als mijn Heiland vond,
toen voor mijn slavenboei en kleed,
Zijn vrijheid Hij mij kennen deed.
Blijde dag, zaal’ge stond,
toen ’k Jezus als mijn Heiland vond.

’k Weet, dat de Zijne ik nu mag zijn
en eeuwig, eeuwig is Hij mijn;
Hem ingeplant en met Hem één
ben ’k eeuwig met Hem lotgemeen.

O zaligheid, waarvan geen tong
naar hartelust in volheid zong;
zij werd om niet mijn deel, mijn schat,
door Hem, die mij heeft liefgehad.

O blijde dag, o zaal’ge stond,
als eens ik voor Zijn troon verkond,
met reiner, heilig feestgeklank,
Dat aan mijn Jezus ’t al ik dank.

Vanaf deze plek wil ik u – ook namens Maaike – alvast fijne kerstdagen wensen en een gezegend 2026.

Tim